Gliny zawierają niekiedy duże ilości piasku lub innych zanieczyszczeń. Aby uzyskać glinę bardzo czystą, poddaje się ją szlamowaniu, to jest umieszcza w zbiornikach i miesza z wodą na szlam.

Ciężkie składniki osiadają na dnie. Szlam przelewa się przez sita do drugiej kadzi osadowej. Na sicie pozostają piasek i roślinne domieszki, które usuwa się. W kadzi osadowej woda wybija się ponad osadzający się szlam. Wodę tę wylewa się, a szlam osusza, umieszczając go w korytach zbudowanych z płyt glinianych palonych, w misach gipsowych, lub specjalnych prasach.

Szlamowaniu poddaje się przede wszystkim kaoliny, ale także i inne gatunki glin. Niektóre gliny są bardzo tłuste, musi się więc dodawać do nich materiały schudzające. Zbyt tłusta bowiem glina przy wysychaniu, a następnie wypalaniu, bardzo się kurczy, łatwo pękając. Zależnie od rodzaju wytwarzanych przedmiotów używane są w produkcji gliny oczyszczone, tzn. szlamowane, albo z masy zestawiane z jednego lub kilku gatunków glin z dodaniem surowców nieplastycznych. do nieplastycznych surowców należą: piasek, mielone krzemienie, mielony kwarc, skaleń, mielone cegły zwykłe i ogniotrwałe, mielone skorupy fajansowe i porcelanowe.

Masy są zestawiane albo w stanie plastycznym, albo jako ciecze (szlamy). Zależnie od techniki kształtowania wyrobów używane są masy w stanie plastycznym, w formie szlamu, albo też w stanie prawie suchego proszku.

Zbyt tłusta glina nie nadaje się do wypału. Należy ją przed rozpoczęciem prac schudzić!

W pracowni ceramicznej 'Ogniem Malowana' do tworzenia wykorzystywane są gotowe gliny przetworzone w specjalistycznych zakładach zajmujących się ich przetwórstwem. Gotowy, surowiec po jego ręcznym odpowietrzeniu i uplastycznieniu można od razu wykorzystać do tworzenia ceramiki.

Glina nieodpowietrzona w czasie wypału "strzela".